Leve de grote stad

Overzicht | Volgend artikel »

 Toespraak programcongres CPN
4 februari 1984

Partijgenoten

Waarom zouden flikkers lid worden, lid zijn of lid blijven van de CPN? Dat ben ik me in een jaar partijbestuur en met de diskussie rond het partijprogram opnieuw gaan afvragen. Voor hun emancipatie? Nauwelijks, als je ziet dat zelfs het woord flikker niet in het program mag voorkomen. Om meer kerels te treffen om mee te vrijen? Ik heb er een paar getroffen, maar tallozen méér die me vertwijfeld toeroepen: moeten we soms allemaal homo worden?

Om politieke carrière te maken? Dan kun je beter, verkleed als homofiel een andere partij opzoeken. Nee. als het flikkers in een communistische partij ergens om gaat is het: uitbreken uit de omheinde speeltuin met het bordje "voor homoseksuelen". En ook: weigeren te worden opgesloten in eengezinshuizen met vaste partner, gezinsinkomen en tandenborstelcontrole, als zoveelste variant van het moderne stel.

Als iets flikkers naar een communistische partij drijft is dat een revolutionair verlangen: heel dat sekse-geslachtssysteem omver te werpen, heel die toestand waarin mannen zus moeten zijn en vrouwen zo, vrouwen dit niet mogen en mannen dat niet. Zoals communistische arbeiders geen genoegen nemen met een percentje meer loon en een onsje zeggenschap, maar heel de productiewijze omver willen werpen.

Dit verlangen wordt ook in het ontwerpprogram erkend, als is de revolutionaire hartstocht verborgen onder veel woorden. Maar: de partij krijgt het program dat ze verdient en als de partij fatsoenlijk is en gematigd, dan krijgt ze een program dat fatsoenlijk is en gematigd. Maar misschien kan dit congres wat verder gaan, als het zich laat prikkelen door eigen revolutionaire verlangens, want de bevrijding van het proletariaat is de bevrijding van de bourgeoisie; dat weten communisten, en als ze dat weten, weten ze ook:
de bevrijding van vrouwen is de bevrijding van mannen, want de opstand van vrouwen betekent een andere verhouding waarin de onderdrukker van zijn onderdrukkerschap wordt verlost en beiden een nieuwe vrijheid winnen; de bevrijding van homo's is de bevrijding van hetero's, want als het homoseksueel verlangen uit zijn kluisters komt worden alle lijven beweeglijker en verdwijnt de paranoia; de bevrijding van zwarten is de bevrijding van witten, want het afgeworpen slavenjuk verbrijzelt de ketenen waarmee witten vastzitten aan het koloniaal verleden en hun blanke beschaving; de bevrijding van vernieuwers is de bevrijding van horizontalen want de horizontale zuurheid, sektegeest en verkramping verdwijnen pas, als de vernieuwing bevrijd wordt van progressief burgerlijke aanpassing en van het verlangen vooral een normale partij te zijn.

Wie dit alles niet wil zien, loopt zijn eigen bevrijding mis. En een partij, die niet zó doorbraken pleegt
door de scheidslijnen kan zichzelf afschrijven als revolutionaire faktor. Revolutionaire eenheid van het proletariaat wordt bereikt, waar bevrijdingsmomenten elkaar versterken.

Daarom, kameraden, let op:
op die plaatsen in het program en op die amendementen waar zulke doorbraken aan het licht komen, en let op wat door zogenaamde minderheden wordt aangedragen: want met de woorden van een revolutionaire beweging uit het begin van onze jaartelling: vele laatsten zullen de eersten zijn.

(discussiebijdrage aan het programcongres van de CPN)