Leve de grote stad

« Voorgaand artikel | Overzicht | Volgend artikel »

 Zijn wij deskundig?
29 april 2003

In mijn partij gaan we opnieuw over emancipatie nadenken. Ik wil werkgroepen en netwerken vragen om hun bijdrage te leveren. In dit geval kom ik bij het feministisch netwerk, de 50+ groep, het kleurrijk platform, de werkgroep gehandicapten, en ook bij Roze Links. Zouden ze een visie hebben op emancipatie waar we wijzer van worden, is de vraag. Ik weet het nog niet, maar ik ben benieuwd.

Ik neem aan dat de meeste lezers van de Gaykrant zichzelf als geëmancipeerde homo beschouwen. Uitzonderingen zijn waarschijnlijk net zo zeldzaam als automobilisten die vinden dat ze slechte rijders zijn. Maar wil dit ook zeggen dat de meeste homo's zichzelf op het punt van emancipatie als 'ervaringsdeskundigen' - wat een heerlijke term! - kunnen beschouwen? Zeg niet te gauw ja, vrienden. Een ervaringsdeskundige is iemand die kennis heeft door ervaring en met enig gezag uitspraken kan doen over het gebied waarvan hij kennis draagt. Zo iemand kan men dus vragen: wij willen ons emanciperen, hoe pakken we dat aan?

Hebben we zelf nog een duidelijk idee hoe we gekomen zijn waar we nu zijn? Hoe zag onze weg eruit - collectief en individueel? Hoe hebben we onze angsten overwonnen en wat heeft ons wijzer gemaakt? Waar schamen we ons achteraf voor en waar zijn we trots op? Aan wie hebben we wat gehad en voor wie moesten we vrezen? Op wie wilden we lijken en op wie beslist niet? Wilden we vooral gewoon zijn of juist niet? Zochten we een plekje onder de zon of wilden we een ander strand? Met wie en met wat voelden we ons verbonden en aan wie of wat hadden we de schurft? Stonden we vooraan of keken we de kat uit de boom? Hebben we anderen gekrenkt om onszelf te kunnen zijn? Hebben we anderen geholpen door onszelf te zijn? En trouwens, bestaat dat wel, jezelf zijn?

Het zijn zulke vragen waar ik antwoorden op zoek. Eigenlijk ben ik er zelf over gaan denken door de vraag van een jonge Marokkaan die met mij over de geschiedenis van de homobeweging wilde praten. Hij vroeg zich namelijk af hoe wij erin geslaagd waren om in Nederland als minderheid geaccepteerd te worden. Daar wilde hij met zijn vereniging van jonge Marokkanen van leren. Misschien lijkt het onwaarschijnlijk dat de één zijn emancipatie voor de ander een voorbeeld kan zijn. Aan de andere kant, ik betwijfel geen moment dat zonder het voorbeeld van de tweede feministische golf de homobeweging aanmerkelijk minder kans had gehad.

Dit artikel verscheel in het april nummer van de Gaykrant