Leve de grote stad

« Voorgaand artikel | Overzicht | Volgend artikel »

 Stelling
24 februari 2005

In januari van dit jaar verscheen in allerlei kranten het bericht van een vergelijkend onderzoek. Men had in een groot aantal West-Europese landen onderzocht hoe de (niet-islamitische) bevolking aankijkt tegen moslims en de Islam. Wat bleek? Nederland scoorde het hoogst waar het ging om angst voor de Islam. De score was zelfs dubbel zo hoog als in Spanje.

Een echte verklaring voor de topscore van ons land heb ik nergens gelezen. Vragen zijn er genoeg. Heeft Nederland een grotere moslimbevolking dan Frankrijk? Nee. Heeft Nederland met ergere vormen van islamitisch terrorisme te maken dan Spanje? Nee. Zijn hier meer haatpredikers actief dan in Engeland? Nee. Zien onze moslims er wezenlijk anders uit dan Belgische? Nee. Waarin moeten we dan het verschil zoeken? Mij lijkt bij onszelf. Ergens moet het Nederlandse volk op dit moment nogal sterk verschillen van andere in Europa. Ik heb het vermoeden wat dat is en een stelling. Mijn stelling luidt: de relatief grote angst in Nederland voor de Islam is te verklaren doordat Nederland het meest geseculariseerde land van Europa is. In Nederland is niet alleen de Islam een relatief onbekende godsdienst, maar is godsdienst als geheel een relatief onbekend fenomeen. Men weet er niets van, men begrijpt er niets van en men kan er dus alles van maken. En zo kunnen een paar opvallende nieuwsfeiten, een paar heethoofden, een paar terreurdaden en een paar opiniemakers een compleet angstbeeld vullen.

Ik kan deze stelling niet bewijzen. Daarvoor zou een onderzoek nodig zijn dat gelovige van niet-gelovige respondenten onderscheidt. Maar stel dat ze waar is, dan zouden gelovigen in Nederland, meer dan elders en meer dan ze wellicht beseffen, een mooie taak hebben. Dat is: bijdragen aan de acceptatie van de Islam in ons land, als een gewone godsdienst.

Herman Meijer

Dit artikel verscheen in het Maart-nummer van Reveil